Wist je dat de ammoniaksynthese ooit een nobelprijs in de wacht sleepte?

Ammoniak ken je misschien als het product waarmee je ramen zeemt. Maar de zuivere ammoniak in deze installatie is in geen geval te vergelijken met de ammoniak die je thuis gebruikt. Dat is een oplossing in water met een concentratie van slechts 5-10% ammoniak.

Voor de productie van ammoniak zijn aardgas, stoom en stikstof uit de lucht de belangrijkste grondstoffen.

Lange tijd konden planten en mensen geen voordeel halen uit stikstof in de lucht. Dat veranderde toen chemieprofessor Fritz Haber zich eind 19e eeuw ging toeleggen op een manier om stikstof uit de lucht te halen en om te zetten in ammoniak. Carl Bosch, ingenieur bij BASF, slaagde erin om Habers proces op industriële schaal toe te passen. De industriële productie van ammoniak gaf een grote impuls aan de productie van kunstmest en betekende zo een doorbraak in de voedselvoorziening. De heren Haber en Bosch kregen hiervoor in 1931 de Nobelprijs Chemie.

Naast basisproduct voor de meststoffenproductie, is ammoniak ook een grondstof voor productie van kunstvezels en amines.